Medyada Satılacak Bilginin Üretimi: 16. Yüzyıldan Günümüze Sanatın Evrimini Açıklıyoruz!

Geçmişten günümüze sanatta neler oldu? Nasıl değişti? Geçmişte sanat nasıldı?

Hepsini sebeplerle inceleyeceğiz.

Sanattaki bu büyük değişimin gerçek sebebini görebilmek için olaya daha geniş bir perspektiften bakmamız gerekiyor. Örneğin Michelangelo, ‘Adem’in Yaratılışı’ tablosunu bir sabah aniden uyandığı ve ilham aldığı için yapmadı…

1508’de Papa II. Bu çalışma, Julius’tan Sistine Şapeli’ni boyaması için görevlendirildiğinde ortaya çıktı.

Raphael de öyle… Bu eser, Vatikan’daki Apostolik Sarayı’nda bir dizi odayı boyaması için görevlendirildiğinde ortaya çıktı.

Raphael, üç parçalı bir Rönesans vizyonu yaratması için görevlendirildi ve bu işi o yaptı. Biri filozoflar ve bilim adamları için, diğeri sanatçılar için ve biri de Hristiyanlık için.

Leonardo Da Vinci’nin en ünlü tablolarından ikisi olan ‘Mona Lisa’ ve ‘Son Akşam Yemeği’ de ısmarlama eserlerdir.

Son Akşam Yemeği, Milano’daki Santa Maria delle Grazie Manastırı’nın yemekhanesi için yaptırılan bir tabloydu.

Mona Lisa ısmarlama bir portreydi.

Bu eserlerin bir amaca yönelik bir misyon olarak yapıldığı açıktır.

Biraz daha ileri gidip bu parçaya bakalım. Bu, Jackson Pollock’un stüdyosunda yalnızken yarattığı bir çalışma. Aradaki fark hızımıza tokat gibi çarpıyor.

Sadece 5 asır ileri gittik.

Ve burada Michelangelo veya Raphael’deki gibi net bir amacı olan sanatı görmüyoruz. Burada gördüğümüz sanatçıya göre sanat.

Eserlere baktığımızda sanatçının rolünün kökten değiştiğini görüyoruz. Sanat giderek daha entelektüel bir yol izledi.

Ve sonuç, 1973’te Michael Craig-Martin tarafından yaratılan An Oak Tree idi.

Sanatın değişmesinde elbette teknolojinin de büyük önemi var. Eskiden olduğu gibi fotoğraf çekilirken kimse portrelerinin çekilmesini istemiyordu…

Ya da Venedik’in portresini çekmek yerine insanların fotoğraflarını çekmeyi tercih etti.

Öte yandan fotoğraf sayesinde sanatın zaman ve mekanla sınırlı olmadığını söyleyebiliriz. Bir düşünün, 19. yüzyıla kadar bir tablo sadece bir yerde görülebiliyordu.

Fotoğraf sanatı, ünlü eserlerin baskılarını kolayca erişilebilir hale getirdiğinde, artık herkes Da Vinci, Raphael veya Guido Reni’ye sahip olabiliyordu.

Aynı türden ‘yeni’ sanat eserleri üretmeye gerek yoktu çünkü eski eserler zaten ölümsüzleştirilmişti.

Böylece sanatçılar, insanların beğendiklerini ya da istediklerini resmetme zorunluluğundan kurtulmuş oldular. Bu nedenle Monet bahçesinde iki yüz elliden fazla zambak resmi yaparken, Jackson Pollock stüdyosunun etrafında resim yapmaya ve yeni bir tarz yaratmaya başladı.

Bu değişimin ardından 20. yüzyıl sanatçıları çok yeni ve tartışmacı eserler vermeye başladılar. Bazıları eleştirmenler tarafından övülürken, bazıları da karalandı.

Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, tamamen hayal kırıklığına uğramış sanatçıların çalışmalarının bir sonucu olarak gerçeküstücülük doğdu.

Her dönem sanatçılar, değişen dünya ve değişen ruh hali ile sanatın değişmesine katkıda bulunmuştur.

Duchamp, her şeyin sanat olabileceği fikrini ortaya attı. Emin’in 1998 yılında yaptığı ‘Yatağım’ adlı çalışması da bu düşüncesini doğrular niteliktedir.

Bu olayları sadece malzemeye bağlamak mümkün değil. Çünkü kamusal sanatı ele alalım. César Baldaccini’nin Başparmağı ve Giambologna’nın Neptün’ü kamusal sanattır – ama farklı şeyler yapmaya çalışırlar.

Evet, sanat değişti.Bu inkar edilemez bir gerçektir.

Ancak ressamların rolünün değiştiği de açıktır.

Sanatçılar artık her zamankinden daha özgür ve sanatlarını eskisi gibi oburlarının isteklerine göre değil, istedikleri tarzda yapıyorlar.